Na przełomie XIX i XX narodził się niezwykły styl w sztuce i architekturze, który nawiązywał w swojej treści do organicznych form świata natury. „Jugendstil”, „Art. Nouveau, Modern Styl, Młoda Polska to inne nazwy tego specyficznego stylu, który jednak w każdym zakącie Europy przybrał własne, autonomiczne cechy. Jednakże bez względu na geograficzne różnice lejtmotywem stylu secesyjnego była miękka, pofalowana linia, która tworzyła motywy roślinne (liście, kwiaty) czy zwierzęce. Owo wzornictwo obok malarstwa czy architektury szybko znalazło swoje miejsce we wzornictwie wnętrz. Secesyjne meble były często gięte na gorąco, a wykonywano je z bardziej tańszych gatunków drewna takich jak sosna czy topola przez co mogły je nabywać także nieco uboższe osoby. Meble wykonane w tej stylistyce swą konstrukcję opierają na płynnej, krzywej linii, często asymetrycznej. Dominuje dekoracja w postaci motywów roślinnych. W przypadku krzeseł szczególnie misternie wykańczano oparcia, które nierzadko zdobiły płaskorzeźby. Inną cechą charakterystyczną secesyjnych krzeseł były ich nogi – o kwadratowym przekroju, zwrócone zawsze na zewnątrz. Bardzo charakterystyczne są także secesyjne szafy – z trójczłonową konstrukcją i zaakcentowaną, wysuniętą do przodu częścią centralną. W przypadku mebli szczególnie reprezentacyjnych decydowano się niekiedy na inkrustowanie ich masą perłową.
Płynne linie i lekkość formy – meble secesyjne
